Zebry

Agresja

Sawanna nieopodal kanionu. Kanion ów zakończony jest ślepo i na tyle wąski, by zapędzona w niego ofiara nie przecisnęła się bez bezpośredniej konfrontacji z prześladowcą..

Agresja przyszła na sawannę. Siedziała w pewnym oddaleniu od zwierząt i taksowała stado wzrokiem szukając dobrej sztuki.

Demon

Przyszedł na sawannę. Zbliżył się beztrosko do zebr aby ich nie spłoszyć. Szukał odpowiedniego osobnika.

Agresja

Podkradała się do stada ostrożnie, wypatrzyła już swoją zdobycz. Wiatr był sprzyjający. Agresja skoncentrowała się na swojej ofierze. Wyjrzała ostrożnie ponad trawy na sztywnych łapach i ukradkiem podkradła się jeszcze bliżej. Jej ciało było napięte, mięśnie pracowały. Młoda lwiczka zakradła się tak do zebr, by odciąć im jedyną drogę ucieczki.
3.. Wzięła głęboki wdech i wysunęła pazury. Zadziałają jak korki, poprawią przyczepność. 2... Upewniła się po raz ostatni gdzie znajduje się zebra. Dorosły, zdrowy osobnik. Ona zawsze lubiła wyzwania. 1... Agresja w jednej chwili, zwinnie wyskoczyła z traw i rzuciła się w kierunku zwierząt. Zaklęła szpetnie, gdyż uciekały nie tam, gdzie powinny. Zagrodziła drogę zebrze, która ją "interesowała" i skoczyła chcąc ją spłoszyć w stronę kanionu.
Zwierzę kwicząc dziko odskoczyło. Zebra zauważyła, że nijak jej uciec. Ruszła zatem w stronę kanionu. Agresja warknęła z furią. Cała nagromadzona wściekłość uchodziła z niej. U progu kanionu zwolniła i schowała pazury. Teraz już nie ma pośpiechu. Zwierze jest w potrzasku.
- Gdzie jesteś, mój pasiasty posiłku ? - syknęła cicho, przeszywająco z zadziwiającą nienawiścią. Jak tak młoda lwiczka może tak bardzo nienawidzić ? Agresja uśmiechnęła się zimno do siebie. Ostatni zakręt... Usłyszała niespodziewanie tęten kopyt i stuliwszy uszy wydała z siebie stłumiony ryk. Zwierzę kwicząc dziko zawróciło.
Lwica zbliżała się z powolnością wielkiego drapieznika, który wie, że ucieczka przed nim nie ma sensu...

Demon

Obserwował Agresję, po chwili upatrzył sobie dobrego dla niego osobnika do spożycia. Zakradł się na ugiętych łapach ku zebr. Był już blisko łupu. Zebry się nie zorientowały jakie czyha na nich niebezpieczeństwo. Zaatakował. Zwierzęta dziko uciekły w popłochu, upatrzona zebra pognała za stadem jednak Demon, był szybszy. Zagrodził jej drogę ucieczki stając na przeciwko, zrozpaczone zwierzę pobiegło w przeciwnym kierunku. Wściekły samiec zagonił ją prosto w kanion. Śmierć wisiała nad zebrą. Demon zaczął atakować, rzucił się na swój obiad, na szyję. Zebra upadła ciężko na gorącą, afrykańską ziemię. Lew zaczął dusić ofiarę. Kiedy zebra była martwa, przeczołgał ją pod drzewo pod którym znajdował się cień.

Agresja

Obróciła jedno ucho. Słysząc za sobą tenten. Nie przestała jednak zbliżać się do zwierzęcia. Młoda samica. Kto wie. Może tak młoda jak Agresja ? Lwica nie zastanawiała się więcej, ruszyła ku zwierzęciu, w jednej chwili wysunęła szpony i skoczyła na zebrę. Zatopiła pazury w szyi zwierzęcia i trzymała się go, gdy zebra rozbaczliwie próbowała zrzucić lwicę. Ta jednak była na tyle doświadczona, by uchwycić się dobre. Przesunęła pazurami po szyi starannie unikając tętnicy. Z piersi zwierzęcia wydarł się rozdzierający, przerażajacy, rozpaczliwy kwik, który poniósł się kanionem aż do jego ujścia. Agresja zwinnie zeskoczyła z zebry na powrót blokując jej przejście. Zwierzę zorientowało się już, że nie umrze lekką śmiercią, próbowało więc przebiec, choćby i po lwicy ku wolności. Agresja prychnęła i na powrót doskoczyła do zwierzęcia, cudem tylko unikając spotkania z przednimi kopytami zwierzęcia zatopiła szpony w czaszce i pozbawiła zwierzę wzroku. Oszlała z bólu i strachu zebra kwiczała i piszczała nieznośnie. Lwica wbiła pazury w bok zwierzęcia i rozpłatała je, pozwalajac by to, co znajdowało się pod skórą wydostało się na wierzch. Następnie odsunęła się, cała ubabrana krwią, dysząc ciężko i przepuściła ślepe, okaleczone zwierzę. Zebra jakimś cudem znalazła drogę powrotną i wydostała się na zewnątrz. Makabryczny widok w świetle słońca wydawał się jeszcze gorszy. Lwica niewzruszona, niczym pasterz za swą makabryczną owcą poszła za zebrą. Zwierzę zwaliło się nieopodal wyjścia z kanionu i dokonywało żywota. Agresja cała w szkarłatnej posoce przypatrywała się temu beznamiętnie. Rozerwała tętnicę zwierzęcia a następnie odsunęła się czekając aż zebra skona.

Demon

Rozciął brzuch martwego zwierzęcia, dobierając się do mięsa. Każdy połknięty kawałek wzbudzał jeszcze większy apetyt.

Agresja

Pociągnęła zmaltretowane zwłoki zwierzęcia do cienia, po krótkim ziajaniu dobrała się do mięsa.

Demon

Zjadł całe zwierzę, zostawiając kilka kawałeczków i kości. Oblizał się z krwi.

Agresja

Jak zwykle najpierw wywlokła jelita i żołądek. Te części zwierzęcia nigdy jej nie smakowały, gdyż zaś zalegała w nich treść pokarmowa. Spałaszowała ciepłe serce zebry i dobrała się do parującego, miękkiego mięsa mięsni brzucha. W górze widziała kołujących padlinożerców, jadła niewzruszona. W końcu oblizała pysk, spostrzegła Demona i skinęła mu krótko.

Demon

Zrobił to samo, odszedł kilka kroków od padliny zostawiając resztę ptakom. Położyl się na wzniesieniu odpoczywając.

Agresja

Odsunęła się od trupa i zaczęła czyścić starannie futro.

Demon

Machnął ogonem, oblizał się. Otworzył pysk, pokazując ostre jak brzytwa kły. Popatrzył zimno na ptaki, które jadły resztę zebry.

Agresja

Obróciła się chcąc sięgnąć ogona. W końcu wylizała do czysta szpony i umyła sobie pysk. Znowu wyglądała normalnie. Jak na nią oczywiście. Agresja przeciągnęła się powoli, kusząco w świetle słońca, kątem oka obserwowała lwa.

Demon

Miał pełny brzuch, zaczął odpoczywać. Nadszedł też czas na drzemkę, Demon zasnął.

Agresja

Lwica wskoczyła na drzewo i zwisiła w dół łapy. Pryzmknęła oczy.